| Author | Message | ||
     Ivan Alexander Username: Humancafe Registered: 12-2017 |
How to teach about “interrelationship”. It all falls into place like dominoes once the basic concept of “interrelationship” is understood. All the aforementioned Discussions show in one way or another how the topics are connected to an interconnected, interrelated reality. This is the proposed basis of a simplified universe, that all of reality reduces down to two basic propositions: that all of existence is infinitely interrelated, and that from this totality of interrelationship each thing in existence gains its identity. These are the fundamentals of interrelationship as a matrix of universal existence, and from these basics follow all other permutations of understanding reality and our existence in it. But if so redux fundamental, how do we teach this idea to others not familiar with its basic principles? Since “interrelationship” is so basic a common denominator of all that is in existence, its ability to be universally understood simply and with ease is inherently foundational to our teaching it. The first part, that everything connects to everything else, is easy to understand. Down to the quantum of energy level, everything is in touch with everything else, ad infinitum. As energy they connect relativistically at light velocity; but at quantum entanglement they connect in real time, instantaneously. Other than the mystery of physics, why this happens, such interconnectivity is pretty much straightforward. But it gets more complicated in the second part, that this infinite interconnectedness, its interrelationship, gives each thing in existence its identity. This more difficult, less intuitive concept can be explained as the pressure of everything else will position, or define it, in terms of everything else, ad infinitum. In effect, nothing can be in existence other than the rest of it allowed it to be. This has huge ramifications: the universe is a self defining construct independent of what we think of it. Further, taken to its logical conclusion, it means all properties of things, including us, is already predefined at its infinite limits, so we are exactly, down to the quarks and atoms of which we were made; in an interrelated universe things are only what the pressure of everything else allowed them to be, as our self defining universe allowed, or defined, us to be. Our atoms and molecules were made in the stars, so we have a cosmic dimension to our interrelationship definition. But it did not end there. Rather we remain connected to our cosmic dimensions in every instant of being. The rest follows logically from these two basic propositions. Now, can these two ideas, with their extrapolations, be taught in a sensible way for all of normal intelligence to understand? Once the basic concepts are grasped, the subsequent evolution of ideas follows of their own in time. The ultimate manifestation, because of identity, is our personal Who we are. We are the product of stars in more ways than one. With that comes human interaction, a sense of personal responsibility, and reciprocity in respecting our right to being who we are. All these flow naturally from interrelationship, as well as the success and failures of our man made institutions and societal progression. Are we succeeding or failing in our personal and collective endeavors? The answers lay both in the stars and our personal identities, our responsibilities. Fundamental to these manifestations of human being is the concept, both mentally and existentially, of how our universe is interconnected to infinity via interrelationship. Perhaps the best metaphor for this is a simple equation: zero x infinity = one. An infinity of interrelations define each thing within it. Can this be taught simply, and understood in all its complexity? Therein lies the challenge to future generations. IDA (Discussion) | ||
| Ivan Alexander Username: Humancafe Registered: 12-2017 |
Как учить о "взаимосвязи".  Все встает на свои места, как костяшки домино, как только понято основное понятие "взаимосвязи". Все вышеперечисленные дискуссии так или иначе показывают, как эти темы связаны с взаимосвязанной, взаимосвязанной реальностью. Такова предлагаемая основа упрощенной Вселенной, что вся реальность сводится к двум основным положениям: что все существование бесконечно взаимосвязано и что из этой совокупности взаимосвязей каждая вещь в существовании обретает свою идентичность. Таковы основы взаимосвязи как матрицы всеобщего бытия, и из этих основ вытекают все остальные перестановки понимания реальности и нашего существования в ней. Но если это так, то как мы научим этой идее других, не знакомых с ее основными принципами? Поскольку” взаимосвязь " является столь фундаментальным общим знаменателем всего сущего, ее способность быть универсально понятной просто и легко по своей сути является основополагающей для нашего учения о ней. Первая часть, что все связано со всем остальным, легко понять. Вплоть до квантового уровня энергии все находится в контакте со всем остальным, до бесконечности. Как энергия, они соединяются релятивистски со скоростью света; но при квантовой запутанности они соединяются в реальном времени, мгновенно. Помимо загадки физики, почему это происходит, такая взаимосвязь довольно проста. Но во второй части все усложняется тем, что эта бесконечная взаимосвязь, ее взаимосвязь придает каждой вещи в существовании ее тождество. Это более трудное, менее интуитивное понятие может быть объяснено как давление всего остального будет позиционировать или определять его в терминах всего остального ad infinitum. В сущности, ничто не может существовать иначе, чем все остальное, что ему позволено. Это имеет огромные последствия: Вселенная-это самоопределяющаяся конструкция, независимая от того, что мы о ней думаем. Далее, доведенный до логического завершения, он означает, что все свойства вещей, включая нас, уже предопределены в своих бесконечных пределах, поэтому мы точно, вплоть до кварков и атомов, из которых мы были сделаны; во взаимосвязанной Вселенной вещи являются только тем, чем давление всего остального позволило им быть, как наша самоопределяющаяся вселенная позволила или определила нас. Наши атомы и молекулы были созданы в звездах, поэтому у нас есть космическое измерение для определения наших взаимоотношений. Но на этом все не закончилось. Скорее, мы остаемся связанными с нашими космическими измерениями в каждый момент бытия. Остальное логически вытекает из этих двух основных положений. Итак, могут ли эти две идеи, с их экстраполяциями, быть преподаны разумным образом, чтобы все нормальные разумные существа могли их понять? Как только основные понятия схвачены, последующая эволюция идей следует сама по себе во времени. Высшее проявление, благодаря идентичности, - это наше личное "Я". Мы-продукт звезд во многих отношениях. С этим приходит человеческое взаимодействие, чувство личной ответственности и взаимность в уважении нашего права быть тем, кто мы есть. Все это естественным образом вытекает из взаимосвязей, а также из успехов и неудач наших искусственных институтов и общественного прогресса. Преуспеваем ли мы или терпим неудачу в наших личных и коллективных начинаниях? Ответы лежали как в звездах, так и в нашей личности, в наших обязанностях. Фундаментальным для этих проявлений человеческого бытия является концепция, как ментальная, так и экзистенциальная, о том, как наша Вселенная связана с бесконечностью через взаимосвязь. Возможно, лучшая метафора для этого-простое уравнение: ноль х бесконечность = единица. Бесконечность взаимосвязей определяет каждую вещь в нем. Можно ли этому научить просто и понять во всей его сложности? В этом заключается вызов будущим поколениям. Ида (Обсуждение) 1. Можно ли научить идее взаимосвязи в небольших группах, скажем, в дюжине, а также в тысячах и миллионах? Может ли он распространяться из уст в уста? | ||
| Ivan Alexander Username: Humancafe Registered: 12-2017 |
چگونه در مورد "روابط متقابل"تدریس کنیم.  هنگامی که مفهوم اساسی "روابط متقابل" درک همه را به محل مانند دومینو می افتد. همه بحث های فوق الذکر به طریقی یا دیگری نشان می دهد که چگونه موضوعات به یک واقعیت بهم پیوسته و بهم پیوسته متصل می شوند. این مبنای پیشنهادی یک جهان ساده شده است که تمام واقعیت به دو گزاره اساسی تقلیل می یابد: اینکه همه هستی بی نهایت به هم مرتبط است و از این کلیت روابط متقابل هر چیز موجود هویت خود را پیدا می کند. اینها مبانی روابط متقابل به عنوان ماتریسی از وجود جهانی هستند و از این اصول همه جایگشت های دیگر درک واقعیت و وجود ما را دنبال می کنند. اما اگر چنین است ردوکس اساسی, چگونه ما این ایده تدریس به دیگران با اصول اساسی خود را نمی? چون" ارتباط متقابل " یک مخرج مشترک از همه چیز است که در وجود است, توانایی خود را به جهانی به سادگی و با سهولت درک ذاتا به تدریس ما بنیادی است. قسمت اول که همه چیز به هر چیز دیگری متصل می شود به راحتی قابل درک است. پایین به کوانتومی سطح انرژی, همه چیز در تماس با هر چیز دیگری است, بی نهایت. اما در درهم تنیدگی کوانتومی بلافاصله در زمان واقعی به هم متصل می شوند. به غیر از رمز و راز فیزیک, چرا این اتفاق می افتد, چنین اتصال بسیار ساده است. اما در بخش دوم پیچیدهتر میشود که این ارتباط بینهایت و رابطهاش به هر چیز موجود هویت میدهد. این مفهوم دشوارتر و کمتر شهودی را می توان توضیح داد زیرا فشار هر چیز دیگری موقعیت خواهد داشت یا از نظر هر چیز دیگری بی نهایت تعریف می کند. در واقع هیچ چیز نمی تواند وجود داشته باشد مگر اینکه بقیه مجاز باشند. این عواقب عظیمی دارد: جهان یک ساختار خود تعریف مستقل از چیزی است که ما دربارهاش فکر میکنیم. علاوه بر این به نتیجه منطقی خود می رسیم یعنی تمام خصوصیات چیزها از جمله ما قبلا در حد نامتناهی خود از پیش تعریف شده است بنابراین ما دقیقا به کوارک ها و اتم هایی که ساخته شده ایم برمی گردیم.در یک جهان بهم پیوسته چیزها تنها چیزی هستند که فشار هر چیز دیگری اجازه می دهد باشند همانطور که جهان تعریف کننده خود ما به ما اجازه می دهد یا تعریف شده است. اتم ها و مولکول های ما در ستاره ها ساخته شده اند, بنابراین ما باید یک بعد کیهانی به تعریف روابط متقابل ما. اما به همین جا ختم نشد. بلکه ما در هر لحظه از وجود با ابعاد کیهانی خود در ارتباط هستیم. بقیه به طور منطقی از این دو گزاره اساسی پیروی می کنند. اکنون, می توانید این دو ایده, با برون یابی خود, در راه معقول تدریس برای همه از هوش طبیعی به درک? هنگامی که مفاهیم اساسی درک, تکامل بعدی از ایده های زیر از خود را در زمان. تجلی نهایی, به دلیل هویت, شخصی ما که هستیم. ما محصول ستاره ها به روش های بیشتر از یک هستیم. با این کار تعامل انسانی و احساس مسوولیت شخصی و متقابل بودن در احترام به حق ما برای بودن وجود دارد. همه این جریان به طور طبیعی از روابط متقابل, و همچنین موفقیت و شکست انسان ما ساخته شده نهادها و پیشرفت اجتماعی. ما موفقیت یا شکست در تلاش های شخصی و جمعی ما? پاسخ ها هم در ستاره ها و هم در هویت شخصی ما و وظایف ما نهفته است. اساسی این مظاهر انسان مفهومی از نظر ذهنی و وجودی است که چگونه جهان ما از طریق روابط متقابل به بی نهایت متصل می شود. شاید بهترین استعاره برای این یک معادله ساده باشد: صفر ایکس بی نهایت = یک. بی نهایت روابط متقابل هر چیزی را در درون خود تعریف می کند. این می تواند به سادگی تدریس, و درک در تمام پیچیدگی خود را? در این میان چالش نسل های بعدی نهفته است. ایدا (بحث و گفتگو) 1. می توانید این ایده از روابط متقابل توان در گروه های کوچک تدریس, می گویند یک دوجین, و همچنین به هزاران و میلیون? می تواند گسترش کلمه از دهان? |